My, dorośli, stajemy dzisiaj przed zadaniem nauczenia się rozmów z dziećmi po to, żeby pomóc im zarządzać lękiem i stresem, by dzieci nie tylko przetrwały czas epidemii, ale też w przyszłości dobrze radziły sobie z kryzysem. To my, dorośli, odpowiadamy za to, jak dzieci poradzą sobie z lękiem. Sytuacja jest szczególna, nie udawajmy, że nic się nie dzieje, musimy mówić prawdę, ale nie straszyć dzieci, uczyć je nowych zachowań i odpowiedzialności.
- Tłumacz, czym jest epidemia
Nawet małe dzieci słyszały już w przedszkolu i szkole o „zarazkach”. Teraz tylko należy im powiedzieć, że ten nowy zarazek jest bardziej zjadliwy i dlatego trzeba przestrzegać zasad, np. myć dokładnie ręce, zachować przynajmniej 1 m odległości od drugiego człowieka w kolejce, czy też nie spotykać się kolegami.
Pamiętaj, że dziecko uczy się najwięcej poprzez obserwację dorosłych, więc zawsze przestrzegaj ustalonych zasad!!!
- Naucz dziecko żyć bez bliskiego kontaktu z kolegami
To nie jest łatwe. Zamiast codziennych spotkań w szkole czy przedszkolu, zamiast zajęć sportowych pozostaje dom, rodzice i czasami rodzeństwo. Nagle trzeba się zmierzyć z potrzebami społecznymi kilkulatka czy kilkunastolatka. Co można zrobić w takiej sytuacji? np. grajcie w gry, które bawią was wszystkich, naucz dziecko gry, w którą Ty grałeś w dzieciństwie, pozwól swojej pociesze, żeby nauczyło czegoś Ciebie, np. obsługi jakiegoś przydatnego programu komputerowego😊
Pamiętaj, że izolacja czy kwarantanna oznacza, że my również nie spotykamy się z innymi – nie zapraszamy przyjaciół na pogaduszki czy na wspólne kolacje, a dziecko nie urządza wspólnych zabaw z kolegami!!!
- Szkoła i praca w domu
To, że jesteście w domu, nie oznacza, że nie pracujecie. Tak jak dziecko ma do opanowania materiał, zadania do rozwiązania i do zrobienia najróżniejsze prace, tak samo dorośli mają swoją pracę. Ustalcie swój plan dnia z godzinami pracy czy nauki oraz czasem na przerwę. Postarajcie się, żeby chociaż częściowo te czasy były zbieżne. Wy nie przerywacie dziecku jego zadań, a ono niech szanuje, że tak naprawdę jesteście w pracy.
Pamiętaj, że możesz wykorzystać ten czas i pokazać czym zajmujesz się po kilka godzin dziennie, pracując, pozwalasz dziecku zrozumieć, na czym polega odpowiedzialność i pracowitość!!!
- Pokonaj lęk
To, co się dzieje wokół nas, u wielu wywołuje niepokój, a nawet silny lęk, również u nas dorosłych. Porozmawiajmy z dzieckiem o tym, co czuje, sami opowiedzmy też o swoich emocjach: strachu, złości czy bezradności. Uczmy się akceptować niepewność. Taki jest właśnie czas epidemii – nieprzewidywalny. Nie wiemy tak wielu rzeczy: ile potrwa epidemia, do kiedy będą zamknięte szkoły czy czekają nas kolejne ograniczenia. Mówmy zatem dziecku, że wiele się może zmienić, nie obiecujmy, że po 14 dniach wróci do szkoły/przedszkola albo pójdzie na trening. Nastolatkowi powiedzmy wprost, czego się obawiamy – zawirowań w pracy, kryzysu, no i przede wszystkich samego zachorowania. Pozwólmy mu opowiedzieć o jego lęku. Z młodszym spróbuj narysować wirusa, a może i SAM LĘK. Takie konfrontowanie się z lękiem z czasem doprowadzi do jego zmniejszenia.
Pamiętaj, że pomagając dziecku poradzić sobie z lękiem, wyposażasz je w ważne kompetencje na całe życie, bo przecież przed nim jeszcze niejeden mniejszy lub większy kryzys!!!
Opracowała: Agnieszka Pierzchała – psycholog